Раѓањето односно повторното раѓање или преродба е директно врзано со законот за последница односно Law of Consequence. Секој природен закон мора да биде во хармонија со останатите закони. Постојат повеќе гледишта во однос на раѓањето на пример, материјалистичка теорија која вели дека животот е патување, умот е дел од материјалистичката страна, дека човек е највисоката интелигенција и дека интелигенцијата замира со смртта односно распаѓање на телото.
Ако материјалистичката теорија ја спознаеме преку научните закони за универзумот ке видиме дека материјата и енергијата се поврзан дел од космосот и од физичкиот свет. Ова е веднаш спротивно на материјалистичката теорија дека умот замира со смртта. Ако ништо не може да биде уништено затоа што материјата на атомско ниво не постои, знаеме дека умот е над материјата. Логика која сами може да ја сфатиме, знаејќи дека на секои седум години телото се менува, секој атом. Но ако материјалистичката страна е течно тогаш свеста исто така носи промени и тогаш човек на секои седум години би заборавал кој е. Но човек памети се од детството, така што материјализмот не може да се поврзе со свеста која не е материјална.
Постои теоријата на повторното раѓање кое е всушност која вели дека историјата и еволуцијата е духовна во време и просторот на физичкиот свет. Се што гледаме во универзумот е пат на еволуцијата како циклус. Така и душата и човекот кој е духовен мора да има циклус и круг. Еволуцијата е циклус, таа не е права и конечна спирала.
Душата го собира својот материјал од емоционалниот и ментален свет и го канализира во физичко постоење. Музичарите се доказ дека талентот е на некој начин дефиниран со самото раѓање и дека е состојба на душата, не на телото, телото е возилото преку кое душата ги искажува своите креации.
Телото е инструмент за работата на душата која го движи како мелодијата која го движи инструментот.
Законот за привлекување или Law of Attraction, објаснува кратко и јасно дека сличности се привлекуваат. Така душата се привлекува со сличности.
Душата се раѓа од ново и повторно за да го собира своето физичко искуство, единственото нешто кое се пренесува и кое е важно, затоа што материјата која е илузија служи за обликување на искуствата и стекнување но никогаш асоцијата со материјата која не се пренесува.
Душата се раѓа во тело и преминува во тело без да ги носи материјалните богатства со нејзе. Законот за последица вели дека животот е циклус, духовен циклус во кој враќањето назад е диктирано врз база на тоа што е претходно сторено.
Човек е индивидуален дух, кој поседува индивидуална душа, која не е групна и човек е тој што е тука да расте и да се развива да го спознае своето повисоко постоење.
Човек е духовно суштество, кое во еволуцијата се повеќе станува материјалист, губејќи го своето духовно својство и карактер, но патот на еволуцијата е преку учењето. Учењето од искуството и просветлувањето за тоа дека физичкото тело е материја која од како ќе се изгуби, душата има повисоки тела на располагање, но и како листот од дрвото што на есен паѓа, се отвора пат за раст на нов.
Смрт и прочистување
Смртта е патоказ и отворање на нова врата, кон повисокиот астрален (емоционален) свет од каде душата се инкарнира. Смртта се случува во моментот кога семе-атомот на животот во срцето се распукува, поради несреќа, болест, старост на физичкото тело кое е само едно од четирите возила на душата. За сите наведени термини има посебни статии на страната.
Понатаму виталното тело односно етерично кое е дел од етерот односно од физичкиот свет го напушта физичкото тело од главата и веќе физичкото тело е неподвижно.
Всушност сите повисоки тела заедно со астралното и менталното го напуштаат физичкото тело земајќи го со себе атомот кој е душата. Односно енергијата и целиот живот што е запишан во нив.
Сите искуства и сè што е стекнато се чува во семе-атомот во срцето. Во него е запишано сè што душата искушува и сè што се случило. Виталното тело се распаѓа три дена по смртта во етерот во физичкиот свет, додека душата ја гледа панорамата на животот. По тоа душата влегува во фаза на спиење одреден период сè додека не се разбуди во небескиот свет, во астралниот свет од каде самите ние доаѓаме за да ги оствариме желбите и соништата во физичко постоење.