Инарнација е духовна еволуција, кога душата влегува во нов живот да ги оствари плановите преку физичка манифестација. Така душата се реинкарнира во физичко тело за да еволуира свеста индивидуално.
Целта е свеста да стане свесна за целата креација, за изворот, душата е индивидуална и на тоа долго патување душата има неограничено време затоа што е етернална односно нема смрт, душата и свеста како еден ентитет се бесмртни.
Човек е врзан со своите тела во физичко постоење во однос на желбите што ги има кои кореспондираат со вибрациите за храна, размножување и сл, па така во моментот кога одредена душа ќе достигне повисока свест таа веќе не е врзана за физичка форма поради веќе за неа, ниската осцилација на физичкиот свет. Така самата инкарнација е природен процес на високата природа за еволуција, духовна еволуција.
Еволуција на душата
Патувањето на душата е процес на долга еволуција за своето постоење. Човек како највисока духовна свест е свесен до одреден дел, но еволуцијата продолжува до нивоа на свеста кои се фази за нашето високо постоење и конечно за се што постои како една целина. Развојот на свеста е можен преку физичка форма за земање на сите искуства од физичко постоење во кое сите ние доаѓаме во живот со свои цели.
Знаејќи дека човек ги има повисоките тела, душата се спушта во физички живот само поради еден факт, да ја искуши разделеноста и да еволуира преку разделеноста, преку одвоеноста и сите непогоди во физичко постоење. Еволуцијата е преку мака, до просветлување за своето повисоко постоење.
Староста на душата
Душата еволуира во шест фази, во и преку физичка инкарнација, односно кога душата прави симбиоза и се спојува со телото, според бојата на фрекфенцијата така и бојата на душата ја означува староста. Со еволуција на душата односно индивидуалната свест, се крева нивото на свеста за своето повисоко постоење во споредба со пониското ниво на свест. Но свеста како што знаеме постои во четири видови, така разумот е само површна свест.
